shop клад купить наркоту Кольчугино Героин афганец

Як я купив героїн і став зарабляць більш за маўклява родыцаў

Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.

Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.

Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.

Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.

Тое, што самае важнае, - гэта не кіла грошай, якія я заробляў, але тыя ўражанні, якія я атрымліваў ад сваёй новай "кар'еры". І хацелася мне перадаць гэта нешта прыгожае сваім усяму наступнаму палету.

Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.

І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!

Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.

Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.

Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.

У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.

На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!

Меня зовут Ди, Ди Дороти – так меня называют мои бро. Я рэперша с большими мечтами. Отрубаться после жёсткого перфоманса – это было единственное, что помогало мне заснуть. Но я всегда стремилась к большему, к новым высотам. Вот что произошло:

Однажды, я узнала о способе, как избавиться от рутины и найти новый путь, чтобы вдохновиться. Мой GPS понес меня через город в поисках опиума, путешествуя по улицам, которые никогда раньше не видела. Пока я мчалась на своем красном «Lowrider'е», я чувствовала адреналин в каждой клетке своего тела.

И вот, я оказалась в таинственной задворке города. Закатанная дверь с табличкой «Частная лавка». Я знала, что это место, где можно найти желаемое, место, где они хранили закладки своего успеха. Забравшись по темным ступенькам, я вошла в пустую комнату, где меня уже ждал чалый дилер.

- Привет, сестренка, чего изволишь? – проговорил он, улыбаясь своей отравленной улыбкой.

- Хочу опиума, мой дорогой, чтобы полностью высадиться на измену, чувствуешь? – ответила я, задирая бровь.

Он улыбнулся и достал свою коллекцию закладок. В тени, я разглядела гидрокодон и колеса, их запах окутал меня соблазном. Он дал мне пригоршню опиума, взамен я отдала ему купюру. Мы обменились взглядами, словно понимая друг друга.

- Будь осторожна, сестренка. Опиум – это не игрушки, особенно для такой маленькой девочки, как ты. – промелькнул его предупредительный тон.

Я просто улыбнулась и направилась назад к своему «Lowrider'у». Мой сердце билось сильнее, чувствуя ту силу, которую только настоящий рэпер может ощутить. Я знала, что сделала шаг в новую реальность.

Годы прошли, я стала настоящей звездой на местной рэп-сцене. Моя музыка и наркотики стали моими спутниками. И, невероятно, но я смогла поступить в институт легко. Видимо, мои рифмы и стиль покоряли сердца даже преподавателей. Я собирала наркотические эксперименты и помешивала их с преподавательскими лекциями, создавая свою собственную алхимию.

Теперь, я сижу здесь, с тобой, рассказывая эту историю. Помни, мой друг, что наркотики – это опасная сфера, они захватывают тебя и отнимают самое драгоценное – твою жизнь. Я попала в ловушку, но я борюсь каждый день, чтобы выбраться из нее. Музыка – это наше оружие, наше средство самовыражения. Помним, что мы можем достичь большего и не нуждаемся в наркотиках, чтобы достичь высот.

Соблюдай меру и береги себя, моя сестра, потому что мы создаем историю каждый день.

Итак, это была моя история о том, как я купила героин и поступила в институт легко.